Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Φωνές

Στίχοι: Καβάφης Κωνσταντίνος
Μουσική: Γλέζος Γιάννης


Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει

Τα παράθυρα

Στίχοι: Καβάφης Κωνσταντίνος
Μουσική: Γλέζος Γιάννης


Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για να ‘βρω τα παράθυρα. - Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θα ‘ναι παρηγοριά. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τα ‘βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω
Ίσως το φως θα ‘ναι μια νέα τυραννία
Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει

Θερμοπύλες

Στίχοι: Καβάφης Κωνσταντίνος
Μουσική: Γλέζος Γιάννης


Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες
δίκαιοι κ' ίσοι σ' όλες των τες πράξεις
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους

Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε

Ιθάκη

Στίχοι: Καβάφης Κωνσταντίνος
Μουσική: Γλέζος Γιάννης


Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν

Τείχη

Στίχοι: Καβάφης Κωνσταντίνος
Μουσική: Γλέζος Γιάννης


Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Χαρτινο το φεγγαρακι

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά

να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα ’ταν όλα αληθινά.


Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνάει ο καιρός
δίχως τη δική σου αγάπη
είν’ ο κόσμος πιο μικρός.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

"Τα γράμματά σου τα 'χω Αγάπη πρώτη
σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου
τα γράμματά σου πνέουνε σου την νιότη
κι ανθίζουμε την όψιμη χαρά μου...
Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη πρώτη
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου
Τα γράμματά σου τάφοι, δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του θανάτου.."

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Σ' αγαπώ

Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Δήμητρα Γαλάνη ( Ντουέτο )

http://www.youtube.com/watch?v=K7MjWw90VWU&NR=1

Σ' αγαπώ με τη γλώσσα του πουλιού τ' αηδονιού
και μετάφραστα μ' όσα στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ μ' όλα τ' άστρα του βαθιού μ' ουρανού
στήσου αγάπη μου πλάστρα στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου

Μια πίκρα

Μια πίκρα

http://www.youtube.com/watch?v=ptY4UJ8JFe4&feature=related


Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μελοποιηση: Φοίβος Δεληβοριάς

Τα πρώτα μου χρόνια τ' αξέχαστα
τα ΄ζησα κοντά στ' ακρογιάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη
στη θάλασσα εκεί την πλατιά τη μεγάλη
Και κάθε φορά που μπροστά μου
η πρωτάνθιστη ζωούλα προβάλλει
και βλέπω τα ονείρατα κι ακούω τα μιλήματα
των πρώτων μου χρόνων κοντά στο ακρογιάλι
στενάζεις καρδιά μου το ίδιο αναστέναγμα
Να ζούσα και πάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη
στη θάλασσα εκεί την πλατιά τη μεγάλη
Μια μένα είναι η μοίρα μου μια μένα
είναι η χάρη μου δεν γνώρισα κι άλλη
Μια θάλασσα μέσα μου σα λίμνη γλυκόστρωτη
και σαν ωκιανός ανοιχτή και μεγάλη
Και να! μεσ' στον ύπνο μου την έφερε
τ' όνειρο κοντά μου και πάλι
τη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη
τη θάλασσα εκεί την πλατιά τη μεγάλη
Κι εμέ τρισαλίμονο!
μια πίκρα με πίκραινε μια πίκρα μεγάλη
και δε μου τη γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
της πρώτης λαχτάρας μου καλό μου ακρογιάλι!
Ποια τάχα φουρτούνα φουρτούνιαζε μέσα μου
και ποια ανεμοζάλη
που δε μου την κοίμιζες και δεν την ανάπαυες
πανώριο ξαγνάντεμα κοντά στ' ακρογιάλι
Μια πίκρα είν' αμίλητη μια πίκρα
είν' αξήγητη μια πίκρα μεγάλη
η πίκρα που είν' άσβηστη και μεσ' τον παράδεισο
των πρώτων μας χρόνων κοντά στο ακρογιάλι

Kακή φωτιά

Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα

http://www.youtube.com/watch?v=c724zhXrRmo

Εγώ είμ' εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος,
εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί,
νόθος της τέχνης είμ' εγώ και της ιδέας διωγμένος
από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί.

Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι
σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει
όλα πολέμια κρύα βιβλία, κοντύλια και χαρτιά.
Με καίει κακιά φωτιά.

Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος
το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό
σέρνουν εμένα δυό άλογα, τ' αράπικο το πάθος
και τ΄ αφροστάλαχτο όνειρο μπορεί και στο γκρεμό.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

"Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι"

Ποιηση: Κωστας Ουρανης
Μελοποιηση: Διαφανα Κρινα


http://www.youtube.com/watch?v=rkrQtqJBaro

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μεσ' στην κρύα μου κάμαρα, όπως έζησα μόνος'
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τον κούφιο τον θόρυβο που ανεβάζει ο δρόμος
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ'επιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεββάτι μου. θε ναρθεί ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.
Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "-Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Εχει μέρες που χάθηκε!..."
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "-Μ' αυτός έχει πεθάνει".
Μια στιγμή θα κιτάξουνε ο καθένας τον άλλον,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι,
θε να που: Τ' ειν' ο άνθρωπος!... Χτες ακόμα ζούσε!"
Και βουβά το παιγνίδι τους θ' αρχινήσουνε πάλι.
Κάποιος θάναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψει
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένη,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, πούχε κάποτ' εκδώσει
συλλογήν με ποιήματα πολλά υποσχομένην".
Κι αυτός θάναι ο στερνός της ζωής μου επιτάφιος.
Θα με κλάψουνε βέβαια μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσιους παπάδες
όπου θάναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως-ίσως οι οχτροί μου.
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη στο πολύβοο Παρίσι,
και μια Κίττυ θαρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην
θα μου γράψει ένα γράμμα -και νεκρό θα με βρίσει.

Μέρες αργίας

http://www.youtube.com/watch?v=MU1K1GLHSWU

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα' ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

Η μπαλάντα του Αντρίκου

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνευτής: Γρηγόρης Μπιθικώτσης



Είχε τη τέντα ξομπλιαστή η βάρκα του καμπούρη Αντρέα
γερμένος πλάι στην κουπαστή ονείρατα 'βλεπεν ωραία
Η Κατερίνα και η Ζωή τ' Αντιγονάκι η Ζηνοβία
ώ! τι χαρούμενη ζωή χτυπάς φτωχή καρδιά με βία
Τα μεσημέρια τα ζεστά την βάρκα παίρναμε τ' Αντρέα
για να μας πάει στ' ανοιχτά όλες μαζί τρελή παρέα
Η Κατερίνα και η Ζωή τ' Αντιγονάκι η Ζηνοβία
ώ! τι χαρούμενη ζωή χτυπάς φτωχή καρδιά με βία
Μα ήρθ' ο χειμώνας ο κακόςκαι σκόρπισε η τρελή παρέα
και σένα βήχας μυστικόςσ' έριξε χάμω μπάρμπα Αντρέα
Η Κατερίνα και η Ζωή τ' Αντιγονάκι η Ζηνοβία
ώ! τι χαρούμενη ζωή χτυπάς φτωχή καρδιά με βία

Όμορφη πόλη

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνευτής: Μανώλης Μητσιάς



Όμορφη πόλη , φωνές μουσικές
Απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
Ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
Βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις πριν έρθει η νύχτα , τα χλωμά τα φώτα
Πριν ρίξουν τη νυχτιά θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε , τα παράθυρα κλείσαν
Η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική, Δήμος Μούτσης Ερμηνεία, Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Σαν άξαφνα ώρα μεσάνυχτα
ακουστεί αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες - με φωνές
την τύχη σου που ενδίδει πια
τα έργα σου που απέτυχαν
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες
μη ανωφέλετα θρηνήσεις
προπάντων να μην γελαστείς
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς
σαν έτοιμος από καιρό σα θαραλλέος
σαν που ταιριάζει σε
που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση
αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια
και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα τη την Αλεξάνδρεια που χάνεις

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Το.Μονογραμμα.Του.Ερωτα

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς?
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς?
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς? μαχαίρι!
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς? Είμ' εγώ, μ' ακούς?
Σ' αγαπώ, μ'ακούς?
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς?
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς? σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς ?
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες,θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς? να μας θάψουν,
κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι.
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς?
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς? των ανθρώπων.
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει.
Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς? τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς?
κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς?
Όπου κάποτε οι φιγούρες των Αγίων βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς?
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς?
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς.
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς? Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς?
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς? της αγάπης
μια για πάντα το κόψαμε και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς?
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς? δεν υπάρχει το χώμα,
δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς?
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς? να τινάξει λουλούδι,
μόνο εμείς, μ' ακούς?
Μες στη μέση της θάλασσας από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς? ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς.
Άκου, άκου ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει –ακούς?
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς?
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς?
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς?

Του μικρου βορια

Του μικρού βοριά παράγγειλα, να 'ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι
Γιατί στο σπίτι π' αγρυπνώ, η αγάπη μου πεθαίνει
και μες στα μάτια την κοιτώ, που μόλις ανασαίνει

Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές
Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί

Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τα 'χασα κι έπεσα στον χειμώνα
Σαν το καράβι π' άνοιξε τ' άρμενα κι αλαργεύει
βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει.

Της αγαπης αιματα

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντοης Θεοδωρακης

Σαν αερακι

Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες, τι μέλι είσαι για μένα

Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα, τα μοσχομυρισμένα

και τ’ αεράκια που φυσούν, σαν λιποθυμισμένα

δεν έχουνε το βάλσαμο, που ’χεις εσύ για μένα

Της λίμνης τα αφρολούλουδα και του γιαλού η γαλήνη

η σμύρνα, το ροδόσταμο, που αργοσταλάει και σβήνει

κι οι ροδωνιές, κι η ολόδροση του κήπου ανθοπλημμύρα

των δυο χειλιών σου των γλυκών δεν στάζουνε τα μύρα

Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά και μόνη, τι να κάνω

Χαράζω κύκλους απαλούς στη μουσκεμένη άμμο

Σαν αεράκι χάνονται στο κύμα απάνω-απάνω

και απόμεινα στην ερημιά μονάχη, τι να κάμω


Τώρα το ετοιμοθάνατο, βαλσαμωμένο αγέρι

γλυκά τραγούδια θλιβερά ν’ αναστενάξει ξέρει

Αλήθεια, ξέρει πιο γλυκά να τραγουδάει από μένα

Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά, μα ξέρω πιο θλιμμένα

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Τα θεμέλιά μου στα βουνά

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης


Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος

Μνήμη του λαού που σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω

Εσύ μόνη απ' την φτέρνα τον άνδρα γνωρίζεις
Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς
Εσύ την όψη των αγίων οξύνεις
κι εσύ στου νερού των αιώνων την άκρη σύρεις
πασχαλιάν αναστάσιμη

Αγγίζεις το νου μου και πονεί το βρέφος της Άνοιξης
Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεται
Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη
Πάντα πάντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα

Όμως τι τα βουνά Ποιός και τι στα βουνά

Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος



Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Ρωμιοσύνη - Γιάννης Ρίτσος

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης


Την ρωμιοσύνη μη την κλαις εκεί που πάει να σκύψει
Την ρωμιοσύνη μη την κλαι εκεί που πάει να σκύψει
Με τον σουγιά στο κόκαλο με το λουρί στον σβέρκο

Την ρωμιοσύνη μη την κλαις
να τη πετιέται
Να τη πετιέται από'ξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου




Το κυκλάμινο - Γιάννης Ρίτσος

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Μικρό πουλί τριανταφυλλί
δεμένο με κλωστίτσα
με τα σγουρά φτεράκια του
στον ήλιο πεταρίζει

Κι αν το τηράξεις μια φορά
θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις
θ' αρχίσεις το τραγούδι




Άρνηση - Γιώργος Σεφέρης

Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό,
Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή,
Με τι καρδιά , με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή




Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου ‘λεγες πως όλ’ αυτά
τα ωραία θα είν’ δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας




Η Μάγια - Οδυσσέας Ελύτης

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Σούλα Μπιρμπίλη


Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
μέσ' απ' τους ουρανούς περνά.
Κάποτε λίγο σταματά
στο φτωχικό μου και κοιτά.

-Γεια σας τι κάνετε; Καλά;
-Καλά. Πώς είναι τα παιδιά;
-Τι να σας πω εκεί ψηλά τα
τρώει τ' αγιάζι κι η ερημιά.

-Γι αυτό πικραίνεσαι κυρά,
δε μου τα φέρνεις εδωνά;
-Ευχαριστώ μα 'ναι πολλά
θα σου τη φάνε τη σοδειά.

-Δώσε μου καν την πιο μικρή
τη Μάγια την αστραφτερή.
-Πάρ' την κι έχε λοιπόν στο νου
πως θά 'σαι ο άντρας τ' ουρανού.

Λάμπουνε γύρω τα βουνά,
τα χέρια μου βγάνουν φωτιά.
Κι η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
φεύγει και μ' αποχαιρετά.




Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Δεκέμβρης 1903, Κ. Καβάφης

Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Σωkράτης Μάλαμας (13000 μέρες)


http://www.youtube.com/watch?v=EM7ZF7SdX1I&feature=related

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω κουβέντα,
Αν δε μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια
Όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
Ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
Οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
Τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν.
Είσαι όποιο θέμα κι αν παίρνω, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Κοντά σου (Μαρία Πολυδούρη)

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως....

jukebox, η ποίηση στο τραγούδι: 55 ~ Μαρία Πολυδούρη

Ευριπίδης, Μήδεια, Tου έρωτα μέγα κακό

Tου έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν
ξεχνούν...
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή.

Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό- λυπήσου με, και ποτέ μη
μου σημαδέψει την ψυχή.....